Met deze collectie overlijdens gedichten hopen we u een hart onder de riem te steken of te helpen met inspiratie bij het schrijven van een overlijdensgedicht. Wist u dat het in Nederland verplicht is dat een overledene binnen 6 werkdagen begraven of gecremeerd moet worden? Voor u als nabestaanden hebben we hieronder diverse gedichten over de dood. Veel mensen hebben tijdens de rouwperiode behoefte om zichzelf te uit. Het verdriet en gemis omgezet in woorden die een gedicht vormen over het overlijden van een dierbare. Ter herdenking of nagedachtenis bieden wij u diverse woorden, teksten en gedichten aan.
Mocht u ter nagedachtenis aan iemand zelf ook overlijdens gedichten geschreven hebben en u wilt deze delen dan kunt u de gedichten inzenden via het contactformulier.
Gedicht: Moeras van verdriet
Ontdaan dwaal ik van het kluitje naar het riet.
Plotsklaps eenzaam in een moeras van verdriet.
Donkergrijze wolken regenen helemaal over mij uit.
Een leven zonder jou krijg ik nauwelijks onder mijn huid.
Bladerloze bomen vertakken treurig in de lucht.
Gisteren praalden daar fris groen vol met vrucht.
Vandaag overstromen de tranen in mijn hart
in dit desolate landschap blijven wolken donkerzwart.
Gedicht: Horizon van overlijden
Ik sta op het strand in de branding,
In de ochtendzon zie ik een zeilschip varend op de volle zee.
Hij is prachtig en ik blijf hem aanschouwen,
Tot hij verdwijnt achter de horizon.
Iemand naast me zegt: “Hij is niet meer.”
Hij is niet meer. Niet meer waar?
Hij is alleen uit ons zicht verdwenen.
Hij is nog steeds net zo groot, de masten en de boeg, als toen ik hem zag.
En hij is nog steeds in staat om zijn lading en bemanning naar de plaats van bestemming te brengen.
Het langzaam kleiner worden en zelfs uit het zicht verdwijnen zien allen wij,
Hij ondergaat het niet echt.
En juist op het moment dat iemand naast me zegt:
“Hij is niet meer.”
Zijn er andere die hem zien verschijnen aan de horizon,
En daar roept er iemand met blijde stem:
“Daar is hij.”
En dat is overlijden.
De horizon is alleen maar een beperking van ons zicht.
Gedicht: Geboorte en dood
Jouw ouders hadden een samen een grote wens.
Dat was een lief klein mens.
Een kindje van hun twee.
Al snel telde je moeder aan
dat viel zeker mee.
Drie weken eerder dan verwacht.
Werd het wonder volbracht.
papa en mama kregen een zoon maar niet met alles erop en aan.
Dus een groot verdriet in jou korte bestaan.
Machteloosheid, pijn,
verdriet, leeg, op.
Dat zijn de woorden die
gaan door mijn kop.
Oneerlijk, waarom een ander wel
en jullie niet.
De wind neemt deze woorden
mee naar het riet.
Alles was in gereedheid gebracht.
Maar dit had niemand verwacht.
Dat jij maar zo kort
in ons midden zou zijn.
Dat doet ons allen heel veel pijn.
Maar toch je hebt het levenslicht mogen aanschouwen.
Helaas niet aan een
toekomst mogen bouwen.
Toch waren we blij
met jou in ons midden.
Iedereen heeft voor jou lopen bidden.
Als Lars maar niet te veel pijn heeft.
Zolang hij in ons midden leeft.
Soms mocht je even uit die rare fuik.
Dan mocht je bij papa en mama op de buik.
Ik ben blij dat we je
hebben gezien en aangeraakt.
Terwijl er goed over jou werd gewaakt
Lief klein mannetje,
lag daar zo hulpeloos.
En iedereen was machteloos.
Helaas heeft het lot voor jou beslist.
Zonder dat je het zelf wist.
Nu moeten we je laten gaan.
Naar een ander bestaan.